O dziwo historia tak zwanej Nagrody Nobla z ekonomii jest stosunkowo krótka, ponieważ zaczęto ją przyznawać w 1969 roku i jest ona fundowana przez szwedzki Bank Narodowy. Nie można jej otrzymać pośmiertnie i dlatego nie otrzymał jej polski ekonomista Michał Kalecki pracujący z Johnem Maynardem Keynesem i zmarły w 1970 roku.
Kilka grup, jakie możemy wyróżnić
Laureatami tej nagrody zostawali zarówno tak zwani matematycy jak i ekonomertyści, czyli naukowcy posługujący się matematyką do opisania zasad ekonomicznych, tacy jak Frisch, Tinbergen czy Kantorowicz. Jak również przedstawiciele nurtu związanego bardziej z filozofią niż ekonomią, tacy jak Friedrich i Hayek i Gunnar Myrdal. Kolejną grupą noblistów, jaką można by wyróżnić zwłaszcza z grupy tych, którzy otrzymali Nagrodę Nobla, w najbliższej przeszłości określamy jako eksperymentatorów. Zaliczamy do nich między innymi Daniela Kahnema i Vernona L. Smitha.
Do tej pory tylko raz w całej historii zdarzyło się, aby laureaci Nagrody Nobla z dziedziny ekonomii byli zamieszani w skandal finansowy związany z biznesem. Stało się tak w przypadku z dwóch laureatów z roku 1997 Roberta Mertona i Myrona Schoelsa, rok później upadł szalenie popularny wykorzystujący tzw. metodę Blacka-Scholesa fundusz hedgingowy LTCM.
Najnowsi, czyli ubiegłoroczni laureaci Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii, (która przyznawana jest zresztą w urodziny patrona) to również nietuzinkowe postacie jak na noblistów. To: Abhijit Banerjee, Esther Duflo i Michael Kremer, są młodzi, gdyż mają mniej niż 60 lat, dwoje z nich to profesorowie MIT oraz profesor wykładający na Harvardzie.
Zajmują się ekonomią rozwoju, badaniem tempa rozwoju społeczeństw i stopnia ich produktywności oraz nierówności w dochodach. Od lat 90- tych prowadzą oni badania nad ubóstwem oparte o nowatorską formę podziału populacji nazywaną RTC (Randomized Controlled Trial). Porównywana jest do badań w medycynie, w której określamy grupę badaną oraz grupę kontrolną. Badaniom poddano szkoły w Kenii, w Indiach starano się określić wpływ takich czynników jak: szkolne posiłki, większa liczba podręczników, czy też sprofilowana pomoc dla uczniów.
Potwierdziły one wysoką efektywność tego typu działań i potrzebę bardziej szczegółowego profilowania pomocy. Poprzez odejście od jej typu globalnego i ponowne jej zdefiniowanie, podzielenie na mniejsze obszary, a także na zastosowanie nowych rodzajów wsparcia. Co dawało najlepsze efekty w krótko i średnio-terminowej.
Następnymi obszarami badawczymi były: zagadnienie ochrony zdrowia i z obszaru biznesu i ekonomii udzielanie mikro pożyczek. I tu także badania potwierdziły znacznie większą efektywność działań, wówczas gdy kierowane są one do konkretnych grup osób, a nie do ogółu społeczności. Działania badawcze koordynuje ośrodek centrum naukowe J-Pal. Ocenia się, iż z pomocy, którą określiły wyniki podjętych badań, skorzystało 400 milionów osób.